Horen

Een duister drieluik | Felipe Waller

Een voorstelling over het duister in het duister. Het niet zien wordt op verschillende manieren verkend. Met verschillende gradaties van donker luister je op steeds een nieuwe manier naar muziek. Een schaduwspel van geluiden. Klankmachines die een vreemde soundscape veroorzaken. De harpiste als foley-artist in een steeds veranderend klanklandschap.

In september starten we het eerste onderzoek, samen met componist Felipe Waller (Mexico, NL). Met hem maken we een compositie voor harp(en) en verschillende kleinere instrumenten. In dit programma staat het luisteren centraal. Door ons meeste dominante zintuig, ons zicht, uit te schakelen, worden de andere zintuigen aangescherpt. Dit geldt ook voor het gehoor, van zowel luisteraar als musicus.

Felipe Waller ziet het werken in het donker als volgt: “De beperkingen van het duister worden gedeconstrueerd en vervolgens in de tijd geplaatst. Hiermee ontstaat een muzikaal-sensorische plot. De situatie is intiem. Het publiek voelt de aanwezigheid van de uitvoerders en de harpen in haar directe nabijheid. Hierdoor zijn zelfs de kleinste geluiden waarneembaar. De voorstelling heeft de harp als belangrijkste protagonist. Desondanks zullen er andere, verwante instrumenten bespeeld worden, om het publiek verder te desoriënteren en uit te dagen. Dit instrumentarium kan bestaan uit citers, gitaren, kleine percussie-instrumentjes en automatische instrumenten. De luisteraar wordt een klank-getuige die probeert de bronnen te identificeren. De performers zijn pseudo-foley-artists in een klanklandschap